Një shprehje thotë: "Më mirë i pari i fshatit sesa i fundit i qytetit". Në fakt ne shqiptarët jemi shumë të çuditshëm përsa i përket kësaj çështjeje. Sepse kur jetojmë në një vend të vogël vuajmë nga llafet, nga thashethemet dhe jemi gjithë kohës: “po ti pse hyn në punët e mia?”. Ndërsa kur jetojmë në një qytet të madh, askush nuk i intereson askujt apo asnjë dhe përsëri ndodh që në e vuajmë këtë pjesë. Kur themi s'i intereson, do të thotë që të mos i prishësh punë tjetrit. Por ne nuk e kuptojmë këtë. Jemi aq egoistë saqë edhe kur ndihmojmë dikë e bëjmë që të ndihemi si fillim mirë me veten tonë. Ndërkohë, ironia qëndron tek rasti konkret nga një video e filmuar në Kamëz e cila ka mbërritur në redaksinë e JOQ ALBANIA. Një person është shtrirë në rrugë dhe ka pësuar një krizë epilepsie. Ndërsa ka shumë qytetarë aty rrotull që e shohin të habitur ose thjesht kalojnë sepse disa shohin punën e tyre dhe nuk e ndihmojnë djalin i cili duket se po pëson krizë. Le të mos flasim për ambulancën… Pyetja e duhur do ishte: A e dinë shqiptarët që humanizëm do të thotë të ndihmosh edhe njerëzit që nuk i njeh?!